Przedszkole 41

Mamo, Tato:

1. Kształtuj i utrzymuj prawidłową więź emocjonalną ze mną

2. Inspiruj mnie do mówienia poprzez częste rozmowy ze mną,
   ( otaczanie dziecka mową; mówienie powoli, wyraźnie prostymi zdaniami)

3. Rozbudzaj we mnie motywację do mówienia i podejmowania wysiłku związanego z nauką mowy (budzenie tzw. radości mówienia, chęci powiadamiania, a także wyrażania myśli i uczuć itd.)

4. Zwracaj uwagę na własną mowę, którą powinno cechować: prawidłowe tempo, rytm, melodia, akcent (ponieważ początkowo tylko te elementy mowy dziecko odbiera), staranna precyzyjna, niezbyt przesadna wymowa, odpowiedni: ton, barwa i natężenie głosu (mowa nie powinna być ani zbyt głośna, ani zbyt cicha)

5. Nie zalewaj mnie potokiem słów, aby nie „utopić mnie w kąpieli słownej”

6. Buduj komunikaty słowne ze zróżnicowanego, lecz znanego mi słownictwa (do trzylatka mówimy zobacz jedzie auto, a nie zobacz jedzie nowoczesne auto Alfa – Romeo.

7. Buduj proste i krótkie zdania, logicznie powiązane ze sobą

8. Często rozmawiaj sam/a ze sobą. Zadawaj samej sobie pytania
   i odpowiadaj na nie w każdym kontakcie ze mną np. „A gdzie jest ta moja rączka”? „Gdzie wisi kurtka?” Komentuj każdą czynnoś

9. wykonywaną w mojej obecności „A teraz biorę mąkę i wysypuję ją na stolnicę”, „Wieszam kurtkę na wieszaku”,

10. Wysłuchaj mnie za każdym razem i podtrzymuj naszą rozmowę.
    Pozwól mi na dokończenie wypowiedzi bez okazywania, że mnie zrozumiałaś/eś przed zakończeniem mojej wypowiedzi

11. Gdy moja wymowa będzie niewłaściwa podawaj mi prawidłowy wzorzec i delikatne zachęcaj, a nie zmuszaj, do powtórzenia wypowiedzi

12. Zapewnij mi kontakt z rówieśnikami gdyż pobyt w przedszkolu jest dla mnie terapią

13. Gdy ze mną rozmawiasz nawiązuj kontakt wzrokowy. Patrz mi w oczy podczas mojej wypowiedzi

14. Często opowiadaj mi bajki, czytaj książeczki, wspólnie oglądaj ze mną wybrane filmy i porozmawiaj ze mną na ich temat.

Pamiętajcie

Nie poprawiajcie mojej wymowy , nie żądajcie by wielokrotnie powtarza

dane słowo, nie zawstydzajcie mnie i nie karajcie za wadliwą wymowę. Takie postępowanie hamuje moją chęć do mówienia, a co za tym idzie w konsekwencji dalszy rozwój mowy.

Dziękuję za zrozumienie, cierpliwość i wsparcie mnie w tej trudnej dla mnie drodze.

Twoje dziecko

1. Kształtowanie i utrzymywanie przez matkę prawidłowej więzi emocjonalnej z dzieckiem

2. Inspirowanie dziecka do mówienia poprzez częste z nim rozmowy,
   (tzw. otaczanie dziecka mową; mówienie powoli, wyraźnie prostymi zdaniami)

3. Rozbudzanie w dziecku motywacji do mówienia i podejmowanie wysiłku związanego z nauką mowy (budzenie tzw. radości mówienia, chęci powiadamiania, a także wyrażania myśli i uczuć itd.)

4. Zwracanie przez matkę uwagi na własną mowę, którą powinno cechować: prawidłowe tempo, rytm, melodia, akcent (ponieważ początkowo tylko te elementy mowy dziecko odbiera), staranna precyzyjna, niezbyt przesadna wymowa, odpowiednie: ton, barwa
   i natężenie głosu (mowa nie powinna być ani zbyt głośna, ani zbyt cicha)

5. Odpowiednia ilość produkcji słownej osoby dorosłej (nie można zalewać dziecka potokiem słów, aby nie „utopić dziecka w kąpieli słownej”

6. Budowanie komunikatów słownych ze zróżnicowanego, lecz znanego dziecku słownictwa np. do trzylatka mówi się zobacz jedzie auto, a nie zobacz jedzie Alfa – Romeo.

7. Umiejętność budowania prostych konstrukcji gramatycznych (zdań krótkich, logicznie powiązanych ze sobą)

8. Rozmawianie przez matkę ze sobą przy dziecku, zadawanie samej sobie pytań i odpowiadanie na nie w każdym kontakcie z dzieckiem np. a gdzie jest ta moja rączka?; także opatrywanie komentarzem każdej czynności wykonywanej w obecności dziecka np. A teraz biorę mąkę i wysypuję ją na stolnicę. Początkowo dialog powinien dotyczyć tego co jest tu i teraz.

9. Umiejętność wysłuchania dziecka, podtrzymywania rozmowy
   i pozwolenia mu na dokończenie wypowiedzi bez okazywania, że zrozumiało się jego wypowiedź przed jej zakończeniem

10. Każdorazowo w przypadku niewłaściwej wymowy dziecka podawanie prawidłowego wzorca i delikatne zachęcanie, a nie zmuszanie, do powtórzenia wypowiedzi

11. Danie możliwości odczucia dziecku, że mowa dorosłych jest niedoskonała (że możliwe i wręcz wskazane są przerwy w toku mowy, czyli czas na zastanowienie się nad wypowiedzią, widoczne przerwy na oddech, przejęzyczenia, poprawianie się oraz inne objawy niepłynności np. yyyyyy, aaaaaa, wtrącanie słów

12. Zapewnienie dziecku kontaktu z rówieśnikami (umieszczenie
    w przedszkolu)

13. Nawiązanie kontaktu wzrokowego (patrzenie na dziecko w trakcie jego
    i swojej wypowiedzi

14. Wskazane jest częste opowiadanie dziecku bajek, czytanie, wspólne oglądanie filmów i rozmowa na ich temat

Uwaga!

Nie należy poprawiać wymowy dziecka, żądać by wielokrotnie powtarzało dane słowo, zawstydzać, karać za wadliwą wymowę. Tego typu zachowania hamują chęć do mówienia, a co za tym idzie w konsekwencji dalszy rozwój mowy.